Æji, sjitt.
Það er óþægilegt að vita ekki eftir hverju maður er að bíða.
7.3.06
4.2.06
Íslenska landsliðið í handbolta
Í fyrra hafði ég allt í einu meira fjármagn milli handanna heldur en ég hafði gert áður. Í staðinn fyrir að eyða slatta af fjármagninu í e-ð göfugt málefni eins og t.d. barnahjálp í stríðshrjáðum löndum, eyddi ég mestu í sjálfan mig. Enda tel ég mig vera bara ansi göfugt málefni...
ÓGEÐSLEGA BULL!...
Allavega,
Heilmiklu af fjármagninu eyddi ég í tónlist, geisladiska, er tónlistarunnandi. Tók upp á því að fylgjast ýtarlega með öllu því nýja sem var að gerast í tónlistarheiminum árið 2005. Vissi samt ekki almennilega af hverju. Ekki fyrr en í lok ársins. Ég var víst stöðugt í einhverri leit. Leit að einhverju sem ég virkilega, virkilega fílaði. Og ég fann loksins e-ð eftir að hafa keypt mér rúma 60 geisladiska. Ég sé ekki eftir að hafa keypt neinn þeirra, þetta er allt fín tónlist. En eftir að hafa hlustað...æji fokk it. Ég er bara reyna að segja að ég virkilega elska hljómsveitina Deerhoof.
Í gær hætti ég minni mánaðarlegu 8-5 vinnu. Mér hefur sjaldan liðið jafn skemmtilega vel.
Í fyrra hafði ég allt í einu meira fjármagn milli handanna heldur en ég hafði gert áður. Í staðinn fyrir að eyða slatta af fjármagninu í e-ð göfugt málefni eins og t.d. barnahjálp í stríðshrjáðum löndum, eyddi ég mestu í sjálfan mig. Enda tel ég mig vera bara ansi göfugt málefni...
ÓGEÐSLEGA BULL!...
Allavega,
Heilmiklu af fjármagninu eyddi ég í tónlist, geisladiska, er tónlistarunnandi. Tók upp á því að fylgjast ýtarlega með öllu því nýja sem var að gerast í tónlistarheiminum árið 2005. Vissi samt ekki almennilega af hverju. Ekki fyrr en í lok ársins. Ég var víst stöðugt í einhverri leit. Leit að einhverju sem ég virkilega, virkilega fílaði. Og ég fann loksins e-ð eftir að hafa keypt mér rúma 60 geisladiska. Ég sé ekki eftir að hafa keypt neinn þeirra, þetta er allt fín tónlist. En eftir að hafa hlustað...æji fokk it. Ég er bara reyna að segja að ég virkilega elska hljómsveitina Deerhoof.
Í gær hætti ég minni mánaðarlegu 8-5 vinnu. Mér hefur sjaldan liðið jafn skemmtilega vel.
11.12.05
Friðrik P. Dokic
Hress sendibílstjóri (með skemmtilegann Austur-Evrópskan hreim) : (er að skrifa kvittun) „...hmm já, í dag er 7. desember. Ja hérna hér."
Viðskiptavinur: „Já, þetta líður svei mér þá hratt, jólin bara alveg að skella á."
Hress sendibílstjóri: „Jújú, þetta er nú meira. Tíminn líður bara svo hratt að maður hefur orðið ekki tíma til neins. Maður hefur ekki einu sinni tíma til að leggjast í almennilegt þunglyndi."
Viðskiptavinur: „Já, þetta líður svei mér þá hratt, jólin bara alveg að skella á."
Hress sendibílstjóri: „Jújú, þetta er nú meira. Tíminn líður bara svo hratt að maður hefur orðið ekki tíma til neins. Maður hefur ekki einu sinni tíma til að leggjast í almennilegt þunglyndi."
6.12.05
Af útskrift og fleiru
Jamm bara búinn að verað stefnuleysast eitthvað. Það er leiðinlegt. Eitthvað fram og til baka með að vita hvað ég væri að gera, í þessu lífi, hvort ég væri að útskrifast og svona, en svo var ég ekkert að fara að útskrifast. Ætli ég hafi ekki svona ómeðvitað vitað það síðan í byrjun hausts. Ekki tími og langaði bara ekki til þess hreinlega. Woyzeck líka og svona. Nú myndi pabbi segja e-ð á þessa leið:
„já, en maður verður nú bara stundum að gera fleira en gott og skemmtilegt þykir"...Æj, já, pabbi. Ég veit. Já. Jájá.
Svo, kannski seinna bara. Finnst leiðinlegt ef ég hef verið að ljúga að einhverjum að ég væri að farað útskrifast, hef bara verið í einhverjum sjálfsblekkingarleik og rugli, eða þannig.
Nú einbeiti ég mér bara næst að halda heilög jól í faðmi fjölskyldunnar. Það er svo ágætt.
Ég keypti mér hljómborð um daginn. Eða...mér finnst meira eins og ég hafi verið að gefa manneskju 35000 krónur svo hún ætti hægara með að komast í brúðkaup til Namibíu, og fengið þetta fína hljómborð í kaupbæti. Og mér líður bara mjög vel með það verð ég að segja.
Deerhoof er nýja uppáhaldshljómsveitin mín. Hef þónokkuð hlustað á plötuna Apple O´ og soldið á Milk Man og þetta er bara ógeðslega skemmtilega galið. Deerhoof á allavega ein bestu og mest grípandi upphafslög tveggja platna sem ég held ég hafi heyrt. Tékkið á lögunum Dummy Discards a Heart og Milk Man ef þið sem ekki til þekkið viljið reynað átta ykkur á hvað ég er að reynað meina. Fjúff.
Ég læt ekki kitlast. Eins og sumir vita þá kitlaði bróðir minn mig svo mikið þegar ég var lítill að ég stamaði í mánuð eða svo. (Eða svo minnir mig). Ég ætla ekki að stama út úr mér einhverjum listum um ekki neitt. Er heldur ekkert svo mikið fyrir svona listatal.
Jæja, jú. Ókei. Einn.
Topp sjö dauðdagar í bíómyndum sem ég hef séð:
Jamm bara búinn að verað stefnuleysast eitthvað. Það er leiðinlegt. Eitthvað fram og til baka með að vita hvað ég væri að gera, í þessu lífi, hvort ég væri að útskrifast og svona, en svo var ég ekkert að fara að útskrifast. Ætli ég hafi ekki svona ómeðvitað vitað það síðan í byrjun hausts. Ekki tími og langaði bara ekki til þess hreinlega. Woyzeck líka og svona. Nú myndi pabbi segja e-ð á þessa leið:
„já, en maður verður nú bara stundum að gera fleira en gott og skemmtilegt þykir"...Æj, já, pabbi. Ég veit. Já. Jájá.
Svo, kannski seinna bara. Finnst leiðinlegt ef ég hef verið að ljúga að einhverjum að ég væri að farað útskrifast, hef bara verið í einhverjum sjálfsblekkingarleik og rugli, eða þannig.
Nú einbeiti ég mér bara næst að halda heilög jól í faðmi fjölskyldunnar. Það er svo ágætt.
Ég keypti mér hljómborð um daginn. Eða...mér finnst meira eins og ég hafi verið að gefa manneskju 35000 krónur svo hún ætti hægara með að komast í brúðkaup til Namibíu, og fengið þetta fína hljómborð í kaupbæti. Og mér líður bara mjög vel með það verð ég að segja.
Deerhoof er nýja uppáhaldshljómsveitin mín. Hef þónokkuð hlustað á plötuna Apple O´ og soldið á Milk Man og þetta er bara ógeðslega skemmtilega galið. Deerhoof á allavega ein bestu og mest grípandi upphafslög tveggja platna sem ég held ég hafi heyrt. Tékkið á lögunum Dummy Discards a Heart og Milk Man ef þið sem ekki til þekkið viljið reynað átta ykkur á hvað ég er að reynað meina. Fjúff.
Ég læt ekki kitlast. Eins og sumir vita þá kitlaði bróðir minn mig svo mikið þegar ég var lítill að ég stamaði í mánuð eða svo. (Eða svo minnir mig). Ég ætla ekki að stama út úr mér einhverjum listum um ekki neitt. Er heldur ekkert svo mikið fyrir svona listatal.
Jæja, jú. Ókei. Einn.
Topp sjö dauðdagar í bíómyndum sem ég hef séð:
- Tyler Durden í Fight Club. Mega sniðugt fannst mér.
- Höfuðleðraaflétting Brúðarinnar á O-Ren Ishii í Kill Bill. Fallegt, en samt eitthvað svo kreisí.
- Vegalöggan sem Safnarinn, aka The Collector, aka riddari kölska, kýlir í gegnum hausinn á í Tales from the Crypt myndinni, Demon Knight. (Of löng setning). Hafði mikil áhrif á mig, því um leið og þetta var frekar kúl og ógeðslegt, þá var þetta í fyrsta sinn sem ég sá hvað svona myndir gátu verið skemmtilega gervilegar. Ég og bróðir minn horfðum á þetta og grandskoðuðum hægt á vídjeóinu.
- Hin rosalega aftaka Nafnlauss með einni mjög stórri örvadrífu í eðalmyndinni Hero. Frekar tignarlegt svona.
- Trommarinn og bara trommaragreyin öll í Spinal Tap. Mega bömmer alveg hreint.
- Vincent Vega í Pulp Fiction. Allt saman er bara eitt stórt móment. Brauðristin o.s.frv. Fjúff
- Eiginlega öll dauðsföllin í Braindead. Sláttuvélaatriðið kannski einna helst. 300 lítrar afgerviblóði. Yndislegt. Að vísu eru uppvakningar nú þegar dauðir tæknilega séð, en samt. Bara yndisleg mynd.
Þeir eru margir fleiri góðir, dauðdagarnir, en þetta eru svona þeir sem ég næ að rifja upp í fljótheitum. (Og var ég nú samt alveg góðan klukkutíma að þessu).
Watchmen eftir Alan Moore og Dave Gibbons er með betri skáldsögum og myndasögum sem ég hef lesið. Ég er að vísu ekki búinn með hana alla, langt kominn þó, en ég er glaður yfir að eiga ennþá eitthvað eftir af lestri þessa meistarastykkis. Á ábyggilega eftir að glugga í hana aftur einhverntíma að lestri loknum. Fjallar í stuttu máli um ofurhetjur sem lagst hafa í helgan stein, en ýmsir atburðir leiða til þess að þær þurfa kannski að dusta rykið af latex búningnum sínum. Þetta er bara þrælvel skrifað, mjög góð persónusköpun, hápólitískt og þar fram eftir götunum. Mjög spennandi í þokkabót. Mæli með henni hiklaust, sér í lagi fyrir þá sem ekki hafa lesið mikið af myndasögum. Ég hef svosum ekki lesið þær margar, en ég leyfi mér að mæla með Watchmen við alla.
Meira? Nei.
Bara, ekki láta sér verða kalt. Ókei?
20.11.05
7.11.05
13.10.05
A cup of BLOODY HELL!
Hei, eg nenni tessu ekki lengur. Heyrumst og sjaumst.
Kvedja fra London,
Haraldur!
Nei djok. Rosa stud i London. Frumsyndum i gaerkvoldi og tad gekk bara kick ass vel. Cave var allavega sattur og nokkur bresk dagblod einnig. Strax komin gagnryni, og tad bara god gagnryni. Var svo bara ad djamma med Bjorgolfi, Ingvari E. og bara eiginlega allri islensku leikaraakademiuni eins og hun leggur sig. Frekar steikt eiginlega. Ekki samt jafn steikt og momentid sem eg og Steini Teague attum med einum stage managernum i Barbican leikhusinu. Vorum uppi a einhverju hotelherbergjana asamt fleirum i einhverri death of the party stemmningu kl. 2 um nottina. Eg, Steini og tessi enski stage manager vorum bara ad spjalla um einhvern skit tangad til gaurinn fer ad tala um ad hann faedist i Auswitch. Syndi okkur orid eftir numeramerkinguna a handleggnum og allt. Og eg og Steini vorum bara eitthvad:
"wow, really? That's really something".
Gedveikt sentimental eitthvad.
Svo horfdi gaurinn a bjordosina sina, retti Steina hana og sagdi:
"here, you need it more than I do".
Gaeti samt alveg hafa verid at fokka i okkur. Hver veit.
En ja, London er fresh. Mjog gott vedur fyrstu tvo dagana. Mjog hlytt. Sidan hefur verid ad rigna sma en samt alveg hlytt. Svona, ef tid vildu vita hvernig vedrid vaeri i London."wow, really? That's really something".
Gedveikt sentimental eitthvad.
Svo horfdi gaurinn a bjordosina sina, retti Steina hana og sagdi:
"here, you need it more than I do".
Gaeti samt alveg hafa verid at fokka i okkur. Hver veit.
Hei, eg nenni tessu ekki lengur. Heyrumst og sjaumst.
Kvedja fra London,
Haraldur!
27.9.05
Atli klukkaði mig...
Fimm staðreyndir um mig, Harald Ágústsson:
1. Skúli Agnarr benti mér á það fyrir skömmu, og mér finnst það örlítið ógnvekjandi, að á næsta ári verð ég 22 ára gamall. And still slackin´!
2. Mér finnst mjög gaman að dansa. Sama hversu lélegur ég er í því. Best finnst mér að dansa óháð öðrum dansaðferðum. Bara að láta hugann reika og hreifa sig í takt við tónlistina. Ég dansa við allskonar tónlist. Stundum dansa ég einn heima hjá mér með tónlistina vel hátt stillta. Góð útrás.
3. Mér finnst mjög gaman að skoða auglýsingabæklinga tengda ýmiskonar tæknivörum. Tölvur og annað slíkt. Veit ekki hvað það er. Hef bara mikinn áhuga á svona tæknidóti og það er gaman að bera saman verð og vörur.
4. Ég tárast oft yfir bíómyndum. Síðast táraðist ég yfir About Schmidt. Einu sinni þegar ég var lítill fór ég alveg að hágráta eftir að hafa horft á þýsku kafbátamyndina Das Boot eftir Wolfgang Petersen. Endirinn var bara svo sorglegur. Ég hef verið svona 6 til 8 ára. Grét líka yfir ET.
5. Ég get látið minnstu hluti fara óstjórnlega mikið í taugarnar á mér. Líklega hægt að kalla þetta smámunasemi. En stundum verð ég svo pirraður út af nánast engu að ég verð alveg hundfúll út í sjálfan mig í leiðinni og oft bitnar það líka á öðrum fyrir vikið sem ég vil eftir fremsta megni koma í veg fyrir að gerist. Þá er bara að anda rólega inn og út, telja upp að tíu og bara slaka á. Chill.
Það segir líklega meira en margt annað um mig hvað ég var lengi að koma þessum atriðum saman. Sjálfskoðun er strembnari en hún virðist vera í fyrstu.
Ég klukka:
Halla Volvo
Höllu (Þó lítið virðist vera um blogg þar á bæ)
Júlíu ( 5 staðreyndir í formi ljósmynda væri óneitanlega mjög kúl)
Pétur (sé fyrir mér myndir af limlestingum, geðsjúkum trúðum eða einhverju álíka)
Ragnheiði Hörpu
Fimm staðreyndir um mig, Harald Ágústsson:
1. Skúli Agnarr benti mér á það fyrir skömmu, og mér finnst það örlítið ógnvekjandi, að á næsta ári verð ég 22 ára gamall. And still slackin´!
2. Mér finnst mjög gaman að dansa. Sama hversu lélegur ég er í því. Best finnst mér að dansa óháð öðrum dansaðferðum. Bara að láta hugann reika og hreifa sig í takt við tónlistina. Ég dansa við allskonar tónlist. Stundum dansa ég einn heima hjá mér með tónlistina vel hátt stillta. Góð útrás.
3. Mér finnst mjög gaman að skoða auglýsingabæklinga tengda ýmiskonar tæknivörum. Tölvur og annað slíkt. Veit ekki hvað það er. Hef bara mikinn áhuga á svona tæknidóti og það er gaman að bera saman verð og vörur.
4. Ég tárast oft yfir bíómyndum. Síðast táraðist ég yfir About Schmidt. Einu sinni þegar ég var lítill fór ég alveg að hágráta eftir að hafa horft á þýsku kafbátamyndina Das Boot eftir Wolfgang Petersen. Endirinn var bara svo sorglegur. Ég hef verið svona 6 til 8 ára. Grét líka yfir ET.
5. Ég get látið minnstu hluti fara óstjórnlega mikið í taugarnar á mér. Líklega hægt að kalla þetta smámunasemi. En stundum verð ég svo pirraður út af nánast engu að ég verð alveg hundfúll út í sjálfan mig í leiðinni og oft bitnar það líka á öðrum fyrir vikið sem ég vil eftir fremsta megni koma í veg fyrir að gerist. Þá er bara að anda rólega inn og út, telja upp að tíu og bara slaka á. Chill.
Það segir líklega meira en margt annað um mig hvað ég var lengi að koma þessum atriðum saman. Sjálfskoðun er strembnari en hún virðist vera í fyrstu.
Ég klukka:
Halla Volvo
Höllu (Þó lítið virðist vera um blogg þar á bæ)
Júlíu ( 5 staðreyndir í formi ljósmynda væri óneitanlega mjög kúl)
Pétur (sé fyrir mér myndir af limlestingum, geðsjúkum trúðum eða einhverju álíka)
Ragnheiði Hörpu
19.9.05
Friedrich
Það má segja að maður hafi verið að synda um í reynslusjó vesturports undanfarnar vikur. Mikið sem maður hefur grætt á og lært af þessu fólki. Sýndum Woyzeck í fyrsta skipti fyrir áhorfendur í gærkvöldi og gekk sýningin bara ágætlega. Þetta er samt ekki alveg tilbúið, ýmislegt á líklega eftir að breytast. En yfir höfuð er sýningin orðin þétt og góð. Áhorfendur virtust allavega vera að fíla þetta og voru almennt vel með á nótunum.
Woyzek finnst mér vera afar falleg sýning, með viðbjóðslegum undirtóni, ef ég ætti að reyna að lýsa henni sjálfur. Tónlistin eftir Nick Cave er ótrúlega mögnuð. Það er þess virði að sjá sýninguna bara út á tónlistina.
Mann er óneitanlega farið að hlakka heilmikið til að fara til London og sýna þetta þar. Það verður án efa mikið ævintýri.
Mikið er samt fúllt að missa af Iceland Airwaves. Nú fyrir skemmstu voru að bætast í hóp erlendra listamanna á hátíðinni hljómsveitin Ratatat. Þeir gáfu út plötu í fyrra samnefndri sveitinni og sú plata er bara sumarið 2004 fyrir mér.
Dagskráin lítur líka bara mjög vel út. Fullt af góðum böndum. Bömmer.
En hei, ég er að fara frítt út til London, og ég fæ að hitta Nick Cave. Sweet.
Lagið:
The Arcade Fire - In the backseat
Það er satt sem fólk segir. Platan Funeral með The Arcade Fire er ofboðslega góð plata. Síðasta lagið á plötunni er stórkostlegt. Mögnuð uppbygging og söngurinn ótrúlega fagur. Mig langar til að borða gæsahúðina mína þegar ég hlusta á In the backseat. Svo djúsí verður hún.
Woyzek finnst mér vera afar falleg sýning, með viðbjóðslegum undirtóni, ef ég ætti að reyna að lýsa henni sjálfur. Tónlistin eftir Nick Cave er ótrúlega mögnuð. Það er þess virði að sjá sýninguna bara út á tónlistina.
Mann er óneitanlega farið að hlakka heilmikið til að fara til London og sýna þetta þar. Það verður án efa mikið ævintýri.
Mikið er samt fúllt að missa af Iceland Airwaves. Nú fyrir skemmstu voru að bætast í hóp erlendra listamanna á hátíðinni hljómsveitin Ratatat. Þeir gáfu út plötu í fyrra samnefndri sveitinni og sú plata er bara sumarið 2004 fyrir mér.
Dagskráin lítur líka bara mjög vel út. Fullt af góðum böndum. Bömmer.
En hei, ég er að fara frítt út til London, og ég fæ að hitta Nick Cave. Sweet.
Lagið:
The Arcade Fire - In the backseat
Það er satt sem fólk segir. Platan Funeral með The Arcade Fire er ofboðslega góð plata. Síðasta lagið á plötunni er stórkostlegt. Mögnuð uppbygging og söngurinn ótrúlega fagur. Mig langar til að borða gæsahúðina mína þegar ég hlusta á In the backseat. Svo djúsí verður hún.
1.9.05
Marathon man maður!
Jæja, búinn að láta rífa úr mér endajaxlana vinstramegin. Frábært alveg. Sjitt hvað gæjinn (tannlæknirinn) var samt snöggur að þessu. Mestur tíminn fór í að láta deyfinguna virka. Síðan kom hann bara:
„Jæja, hérna er síðan smá svona hókus pókus tæki..."
Treður einhverju járndrasli upp í mig, djöflast og jagast þarna eitthvað. Ég heyri þetta líka fína og fallega brothljóð og svo allt í einu...klingkling...einn jaxl kominn, einn jaxl eftir.
Jagijag, djöflifjöfl, og...klingkling...sá neðri var kominn líka.
Saumisaum, skoliskol, grisja, kr. 15865, kauptu íbúfen, fljótandi fæði, you´re good to go!
Díses. Hann var ekki fimm mínútur að þessu. Fyrir utan deyfingatímann.
Get ekki beðið eftir að deyfingin fjari út. Svo ég geti upplifað real pain. Hell yes. Svo poppa ég nokkrar E oní íbúfenið og ég er bara still good to go!
Langaði svolítið til að kaupa mér einhverja tónlist, svona í smá skaðabætur, sem og ég gerði. Leit við í plötubúð smekkleysu:
DFA compilation 2#
Kimono - Arctic Death Ship
Madvillain - Madvillainy
Quasimoto - The Unseen
Lagið:
De La Soul (Featuring SDP and Takagi Kan) - Long Island Wildin´
Japanskt rapp er bara kúl. Kúl lag.
Jæja, búinn að láta rífa úr mér endajaxlana vinstramegin. Frábært alveg. Sjitt hvað gæjinn (tannlæknirinn) var samt snöggur að þessu. Mestur tíminn fór í að láta deyfinguna virka. Síðan kom hann bara:
„Jæja, hérna er síðan smá svona hókus pókus tæki..."
Treður einhverju járndrasli upp í mig, djöflast og jagast þarna eitthvað. Ég heyri þetta líka fína og fallega brothljóð og svo allt í einu...klingkling...einn jaxl kominn, einn jaxl eftir.
Jagijag, djöflifjöfl, og...klingkling...sá neðri var kominn líka.
Saumisaum, skoliskol, grisja, kr. 15865, kauptu íbúfen, fljótandi fæði, you´re good to go!
Díses. Hann var ekki fimm mínútur að þessu. Fyrir utan deyfingatímann.
Get ekki beðið eftir að deyfingin fjari út. Svo ég geti upplifað real pain. Hell yes. Svo poppa ég nokkrar E oní íbúfenið og ég er bara still good to go!
Langaði svolítið til að kaupa mér einhverja tónlist, svona í smá skaðabætur, sem og ég gerði. Leit við í plötubúð smekkleysu:
DFA compilation 2#
Kimono - Arctic Death Ship
Madvillain - Madvillainy
Quasimoto - The Unseen
Lagið:
De La Soul (Featuring SDP and Takagi Kan) - Long Island Wildin´
Japanskt rapp er bara kúl. Kúl lag.
29.8.05
Brotin blóm
Kvikmyndin Broken Flowers er líklega ekki allra. Söguframvindan er mjög hæg. Virkilega hæg en stöðug engu að síður. Það líkaði mér einna best við myndina. Hún var ekki að flýta sér neitt, gaf sér góðan tíma. Jim Jarmusch hefur gríðar gott vald yfir sérstökum stíl sínum. Hann er hægur, stíllinn hans.
Eins og einhver sagði gæti handritið hafa verið hreinlega skrifað fyrir Bill Murray. Hann leikur vel, persónan er sem sniðin fyrir hann. Að vísu svolítið keimlíkur lífsringlaða manninum í Lost in Translation, en það er allt í lagi, því hann gerir þetta vel. Það væri samt gaman að fá að sjá Bill í einhverju allt öðru hlutverki næst. Eins og t.d. sem einhver af skúrkunum í öllum þessum ofurhetjumyndum. Mikið væri það samt fyndið, ef hann léki þesskonar skúrk, bara í sama stíl og síðustu myndir hans hafa verið. Geðveikt leiður og þunglyndur náungi sem varla nennir neinu, en er samt þarna að þvælast fyrir hetjunni. Fljúgandi um einhversstaðar. Hann væri aðalega illmennið út á það hversu bara leiðinlegur hann væri. Skondið.
En já, ég get alveg mælt með Broken Flowers. Hún er fögur, sagan er góð, fyndin á köflum og tónlistin er mjög góð. Verð líka að mæla með hinni myndinni sem ég hef séð eftir Jim Jarmusch; Ghost Dog: The way of the Samurai með Forest Whitaker í aðalhlutverki. Góð ræma.
Svo erum ég og Finnur hérna á góðum tímapunkti. Þakkir fær Katrín.
Lagið:
Maximo Park - Apply some pressure
Flott og hressandi lag. A Certain Trigger er bara hress plata. Gríðarskemmtilegt alveg. Það besta síðan The Futureheads gáfu út sinn frumburð.
Kvikmyndin Broken Flowers er líklega ekki allra. Söguframvindan er mjög hæg. Virkilega hæg en stöðug engu að síður. Það líkaði mér einna best við myndina. Hún var ekki að flýta sér neitt, gaf sér góðan tíma. Jim Jarmusch hefur gríðar gott vald yfir sérstökum stíl sínum. Hann er hægur, stíllinn hans.
Eins og einhver sagði gæti handritið hafa verið hreinlega skrifað fyrir Bill Murray. Hann leikur vel, persónan er sem sniðin fyrir hann. Að vísu svolítið keimlíkur lífsringlaða manninum í Lost in Translation, en það er allt í lagi, því hann gerir þetta vel. Það væri samt gaman að fá að sjá Bill í einhverju allt öðru hlutverki næst. Eins og t.d. sem einhver af skúrkunum í öllum þessum ofurhetjumyndum. Mikið væri það samt fyndið, ef hann léki þesskonar skúrk, bara í sama stíl og síðustu myndir hans hafa verið. Geðveikt leiður og þunglyndur náungi sem varla nennir neinu, en er samt þarna að þvælast fyrir hetjunni. Fljúgandi um einhversstaðar. Hann væri aðalega illmennið út á það hversu bara leiðinlegur hann væri. Skondið.
En já, ég get alveg mælt með Broken Flowers. Hún er fögur, sagan er góð, fyndin á köflum og tónlistin er mjög góð. Verð líka að mæla með hinni myndinni sem ég hef séð eftir Jim Jarmusch; Ghost Dog: The way of the Samurai með Forest Whitaker í aðalhlutverki. Góð ræma.
Svo erum ég og Finnur hérna á góðum tímapunkti. Þakkir fær Katrín.
Lagið:
Maximo Park - Apply some pressure
Flott og hressandi lag. A Certain Trigger er bara hress plata. Gríðarskemmtilegt alveg. Það besta síðan The Futureheads gáfu út sinn frumburð.
24.8.05
Sister
Lagið:
Queens of the Stone Age - Little Sister
(„Didi, tss, didiri, tss, didiri, tss, didiri, tss...")
Ég var að djamma niðrí bæ um daginn. Kíkti aðeins á Dillon. Er þá ekki bara litla systir mín þar líka, djammandi með vinum sínum. Mér verður óneitanlega svolítið bilt við en það skrítna var, var að henni virtist vera alveg sama að sjá mig þarna. Ekki nóg með það, heldur kemur hún bara strax að mér og biður mig um að kaupa bjór fyrir sig?! Ég meina, hvað þykist hún eiginlega vera, varla komin... nei bíddu...ég á enga litla systur.
Lagið:
Queens of the Stone Age - Little Sister
(„Didi, tss, didiri, tss, didiri, tss, didiri, tss...")
18.8.05
Sonic rock & roll, drowsiness & lazyness and Youth. Eternal Youth.
Fyrir ekki alls löngu fann ég út, út á hvað Sonic Youth gengur. Allavega fyrir sjálfan mig. Gott ef það hafi bara ekki gerst þegar ég var að hlusta á Kotton Krown af plötunni Sister. Ég sat í bíl, það var heitt og ég var alveg að sofna. Svo í miðjum drómanum kom það bara hreinlega yfir mig. Flott? Ég veit. Á maður að reyna að lýsa því í orðum? Veit ekki. Erfitt. En ég reyni:
Fyrir ekki alls löngu fann ég út, út á hvað Sonic Youth gengur. Allavega fyrir sjálfan mig. Gott ef það hafi bara ekki gerst þegar ég var að hlusta á Kotton Krown af plötunni Sister. Ég sat í bíl, það var heitt og ég var alveg að sofna. Svo í miðjum drómanum kom það bara hreinlega yfir mig. Flott? Ég veit. Á maður að reyna að lýsa því í orðum? Veit ekki. Erfitt. En ég reyni:
Sonic Youth gengur út á rokk og ról, smá syfju og leti. En umfram allt snýst Sonic Youth um æsku. Eilífa æsku.
Flott? Ég veit.
(Veit það samt í rauninni alls ekki)
Svo nú var ég orðinn ansi spenntur fyrir tónleikunum. Kannski vissi ég bara ekkert út á hvað þetta gekk. Kannski áttu þau eftir að telja mér hughvarf frá sjálfum þeim.
Neibs.
Þetta var svo geðveikt. Hef aldrei upplifað annað eins. Þetta voru, án nokkurs vafa, langbestu tónleikar sem ég hef farið á. Yndisfokkinglegt.
Og ég komst að einu. Sonic Youth eru ein af fyrirmyndum mínum. Ég bara vissi aldrei af því.
Lagið:
Sonic Youth - Kotton Krown
Flott? Ég veit.
(Veit það samt í rauninni alls ekki)
Svo nú var ég orðinn ansi spenntur fyrir tónleikunum. Kannski vissi ég bara ekkert út á hvað þetta gekk. Kannski áttu þau eftir að telja mér hughvarf frá sjálfum þeim.
Neibs.
Þetta var svo geðveikt. Hef aldrei upplifað annað eins. Þetta voru, án nokkurs vafa, langbestu tónleikar sem ég hef farið á. Yndisfokkinglegt.
Og ég komst að einu. Sonic Youth eru ein af fyrirmyndum mínum. Ég bara vissi aldrei af því.
Lagið:
Sonic Youth - Kotton Krown
16.8.05
12.8.05
„Sko, strákar. Ég er með hugmynd..."
Þetta er bara rosalegt. Einhver á auglýsingastofunni hefur bara hreinlega misst sig.
(Án efa einhver niðurhölun falin í þessu, þið vitið allavega af því)
Þetta er bara rosalegt. Einhver á auglýsingastofunni hefur bara hreinlega misst sig.
(Án efa einhver niðurhölun falin í þessu, þið vitið allavega af því)
10.8.05
Hresst morgunstart
Til í slaginn 7:55. Svolítið seinn en það gerir ekki mikið til. Strekki iPodinn á mig, set upp hjólagleraugun og smelli á mig hjálminum. Stíg út, svolítið blautt úti. Það er bara hressandi. Leysi hjólið úr lásaprísund sinni, pumpa Out Hud í eyrun og legg af stað.
Dríf mig að næsta göngustíg og byrja að feta mig upp að kópavogshálsinum meðfram hafnarfjarðarveginum. Annar hjólagarpur fyrir framan mig? Gott mál, smá keppni drepur ekki neinn. Gef svolítið í og tek fram úr fljótlega. Ja hérna, rétt lagður af stað og strax byrjaður að keyra mig út. Ekkert væl, gefa bara meira í.
Þýt niður kópavogshálsinn. Enginn má taka fram úr. ENGINN. Reyni að hitta á græna kallinn yfir nýbýlaveginn svo ég þurfi ekki að stoppa og geti neglt á malargöngustíginn meðfram gamla paintballvellinum. Heppnast. Úje, hossihoss, ójafnaójafna. Ekkert sem BESTA HJÓL Í HEIMI ræður ekki við. Ójá.
Jæja, kringlumýrarbrautin. Braut brekku og leiðinda. Hjóla rólega í smástund, njóta hinnar sjaldgæfu jafnsléttu Íslands. Þetta er sko engin Kaupmannahöfn. Kominn undir göngubrúna og nú fer brekkan að taka við. Árans brekka. Halda sér í 10. gír eins lengi og maður heldur út, lækka síðan gírátakið eftir því sem brekkan rís hærra. Nú tekur bruninn við, þessi ljóti bruni í lærunum. Ekkert tuð, djöflast bara í gegnum þetta þennan síðasta spöl, ekki mikið eftir. Loksins. Helsta erfiðið búið og nú tekur bara slökun við, svo að segja. Við erum ekki að tala um neitt jóga hérna ennþá.
Reyna að líta sem best út fyrir keyrandi vegfarendur. Allir hljóta vera að hugsa: „En hvað þessi er duglegur, að hjóla svona á morgnanna. Ég ætti að gera slíkt hið sama, hjóla svolítið". En þau gera það ekki.
Hjólaplebbi.
Fer að líða að lokum ferðarinnar. Kominn í brautarholtið og varla neitt eftir nema verkstæðisport Öskju ehf. Best að taka síðasta spottan með stæl. Gefa í niður þessa litlu brekku, næ líklega 25 - 30 km. hraða. Jess. Fokk. Stéttin er náttúrulega blaut. Sem þýðir minna grip, og ég er líklega að fara aðeins of geyst í beygjuna akkúrat núna. Halla mér of mikið.
CRASH! BOOM! BANG!
Standa hratt upp. Ekki missa kúlið, ekki missa kúlið. Ok, enginn virtist hafa séð þetta. Það hlaut að koma að þessu eftir að hafa hjólað nær áfallalaust í allt sumar.
Ansans. Ekki nóg með það að hafa hruflað mig þó nokkuð hér og hvar, heldur tókst mér einnig að skekkja framhjólagjörðina. Ansans. Hjálmurinn kom ekki einu sinni að neinum notum.
Frábær byrjun á deginum.
Ojæja. iPodinn er þó í lagi, Out Hud linnir allavega ekki látum.
Lagið:
Roxette - Crash! Boom! Bang!
(Frekar óviðeigandi samt)
Til í slaginn 7:55. Svolítið seinn en það gerir ekki mikið til. Strekki iPodinn á mig, set upp hjólagleraugun og smelli á mig hjálminum. Stíg út, svolítið blautt úti. Það er bara hressandi. Leysi hjólið úr lásaprísund sinni, pumpa Out Hud í eyrun og legg af stað.
Dríf mig að næsta göngustíg og byrja að feta mig upp að kópavogshálsinum meðfram hafnarfjarðarveginum. Annar hjólagarpur fyrir framan mig? Gott mál, smá keppni drepur ekki neinn. Gef svolítið í og tek fram úr fljótlega. Ja hérna, rétt lagður af stað og strax byrjaður að keyra mig út. Ekkert væl, gefa bara meira í.
Þýt niður kópavogshálsinn. Enginn má taka fram úr. ENGINN. Reyni að hitta á græna kallinn yfir nýbýlaveginn svo ég þurfi ekki að stoppa og geti neglt á malargöngustíginn meðfram gamla paintballvellinum. Heppnast. Úje, hossihoss, ójafnaójafna. Ekkert sem BESTA HJÓL Í HEIMI ræður ekki við. Ójá.
Jæja, kringlumýrarbrautin. Braut brekku og leiðinda. Hjóla rólega í smástund, njóta hinnar sjaldgæfu jafnsléttu Íslands. Þetta er sko engin Kaupmannahöfn. Kominn undir göngubrúna og nú fer brekkan að taka við. Árans brekka. Halda sér í 10. gír eins lengi og maður heldur út, lækka síðan gírátakið eftir því sem brekkan rís hærra. Nú tekur bruninn við, þessi ljóti bruni í lærunum. Ekkert tuð, djöflast bara í gegnum þetta þennan síðasta spöl, ekki mikið eftir. Loksins. Helsta erfiðið búið og nú tekur bara slökun við, svo að segja. Við erum ekki að tala um neitt jóga hérna ennþá.
Reyna að líta sem best út fyrir keyrandi vegfarendur. Allir hljóta vera að hugsa: „En hvað þessi er duglegur, að hjóla svona á morgnanna. Ég ætti að gera slíkt hið sama, hjóla svolítið". En þau gera það ekki.
Hjólaplebbi.
Fer að líða að lokum ferðarinnar. Kominn í brautarholtið og varla neitt eftir nema verkstæðisport Öskju ehf. Best að taka síðasta spottan með stæl. Gefa í niður þessa litlu brekku, næ líklega 25 - 30 km. hraða. Jess. Fokk. Stéttin er náttúrulega blaut. Sem þýðir minna grip, og ég er líklega að fara aðeins of geyst í beygjuna akkúrat núna. Halla mér of mikið.
CRASH! BOOM! BANG!
Standa hratt upp. Ekki missa kúlið, ekki missa kúlið. Ok, enginn virtist hafa séð þetta. Það hlaut að koma að þessu eftir að hafa hjólað nær áfallalaust í allt sumar.
Ansans. Ekki nóg með það að hafa hruflað mig þó nokkuð hér og hvar, heldur tókst mér einnig að skekkja framhjólagjörðina. Ansans. Hjálmurinn kom ekki einu sinni að neinum notum.
Frábær byrjun á deginum.
Ojæja. iPodinn er þó í lagi, Out Hud linnir allavega ekki látum.
Lagið:
Roxette - Crash! Boom! Bang!
(Frekar óviðeigandi samt)
9.8.05
„Will melt away in..."
Sveit. Ég var upp í sveit um helgina síðustu. Það er alltaf gott að komast í sveitina, og ég er ekki frá því að ég meti það og njóti þess betur í dag heldur en ég gerði áður. Var að hjálpa mömmu og pabba í landinu þeirra. Slá gras, snyrta í kringum trén, taka saman spítnadrasl og fleira. Líkamsrækt í góðu veðri. Það var heitt. Ég brann meira að segja svolítið. Sætur og gríðarlega vöðvastæltur í hlýrabol. Tanned. Eins og kallarnir. Ágætt alveg.
Litli frændi minn Sigurður Heiðar, var með okkur að hjálpa til. Maður með fáránlega mikla orku og sjúklega mikinn áhuga á öllu sem viðkemur stríði. Þegar líða tók á daginn fékk pjakkurinn mig með sér í smá óld fasjónd stríðsleik. Gamla góða byssó. Hann er búinn að koma sér upp heilu vopnabúri. Vélbyssur, handsprengjur, alvöru stríðsbakpoki, hjálmar (já, þeir voru mættir á svæðið)...jú neim it. Og það var bara geðveikt gaman. Hlupum í sitthvora áttina í smá tíma, án þess að líta við, komum okkur úr augsýn og í skjól og reyndum svo að finna hvorn annan og drepa (ekki í alvörunni sko, bara svona þykjó þið skiljið, væri frekar sjúkt ef ég hefði bara virkilega drepið litla frænda minn. Jíz). Hressandi, hlaupandi upp og niður brekkur og maður var bara alveg búinn eftir þetta.
Það er svo ágætt að komast í sveitina stöku sinnum eins og ég er búinn að segja. Það er mjög friðsælt og gefur manni rúm og tíma og næði til að hugsa um allt og ekki neitt. Nett þétt áhyggjuleysi. Svo er svo gaman að fylgjast með dýrunum. Kýrnar eru alveg yndislegar. Þær eru svo miklir álfar.
Ef ég væri kýr þá væri ég alltaf að bora í nefið á mér með tungunni.
Og þegar maður er búinn að vera í sveitinni þá er líka svo fínt að komast aftur í borgina sína. Því þó svo sveitin er góð þá er Reykjavíkin ekki verri. Að ég tali nú ekki um Kópavoginn.
Að keyra einn heim úr sveitinni getur verið kærkomin stund fyrir sjálfan sig. Jafnvel sterkara að kvöldi til heldur en að degi til. Þá sérstaklega ef veðrið er gott. Þá þarftu ekki að einbeita þér alveg jafn mikið að akstrinum eins og t.d. í roki og rigningu. Eða þoku. Þegar ég keyrði heim úr sveitinni á laugardagskvöldið var veðrið stillt og fallegt, og nú þegar aðeins er komið yfir í ágústmánuð er líka farið að dimma svolítið með kvöldinu, sem er svo rómó. Fjöllin og náttúran í kring voru með mér og létu mig finna minna fyrir járnplasthrúgunni sem ég þaut áfram í. Ekki sakar heldur að hafa góða tónlist meðferðis; Yo La Tengo og ...And you will know us by the trail of dead.
Það er gott að komast aftur heim til sín í borgina. Líklega er ég meira borgarbarn en ég hef viljað viðurkenna eða gert mér grein fyrir. Hef náttúrulega búið í borginni alla mína tíð. Það er líka bara allt í lagi. Sveitin og landsbyggðin mun þó alltaf koma til með að eiga smá stað í hjarta mínu.
En heima bíður manns alltaf eitthvað gott; Vinir og vandamenn.
Lagið:
...And you will know us by the trail of dead - Source Tags & Codes
„each painted sign along the road
will melt away in source tags & in code"
Litli frændi minn Sigurður Heiðar, var með okkur að hjálpa til. Maður með fáránlega mikla orku og sjúklega mikinn áhuga á öllu sem viðkemur stríði. Þegar líða tók á daginn fékk pjakkurinn mig með sér í smá óld fasjónd stríðsleik. Gamla góða byssó. Hann er búinn að koma sér upp heilu vopnabúri. Vélbyssur, handsprengjur, alvöru stríðsbakpoki, hjálmar (já, þeir voru mættir á svæðið)...jú neim it. Og það var bara geðveikt gaman. Hlupum í sitthvora áttina í smá tíma, án þess að líta við, komum okkur úr augsýn og í skjól og reyndum svo að finna hvorn annan og drepa (ekki í alvörunni sko, bara svona þykjó þið skiljið, væri frekar sjúkt ef ég hefði bara virkilega drepið litla frænda minn. Jíz). Hressandi, hlaupandi upp og niður brekkur og maður var bara alveg búinn eftir þetta.
Það er svo ágætt að komast í sveitina stöku sinnum eins og ég er búinn að segja. Það er mjög friðsælt og gefur manni rúm og tíma og næði til að hugsa um allt og ekki neitt. Nett þétt áhyggjuleysi. Svo er svo gaman að fylgjast með dýrunum. Kýrnar eru alveg yndislegar. Þær eru svo miklir álfar.
Ef ég væri kýr þá væri ég alltaf að bora í nefið á mér með tungunni.
Og þegar maður er búinn að vera í sveitinni þá er líka svo fínt að komast aftur í borgina sína. Því þó svo sveitin er góð þá er Reykjavíkin ekki verri. Að ég tali nú ekki um Kópavoginn.
Að keyra einn heim úr sveitinni getur verið kærkomin stund fyrir sjálfan sig. Jafnvel sterkara að kvöldi til heldur en að degi til. Þá sérstaklega ef veðrið er gott. Þá þarftu ekki að einbeita þér alveg jafn mikið að akstrinum eins og t.d. í roki og rigningu. Eða þoku. Þegar ég keyrði heim úr sveitinni á laugardagskvöldið var veðrið stillt og fallegt, og nú þegar aðeins er komið yfir í ágústmánuð er líka farið að dimma svolítið með kvöldinu, sem er svo rómó. Fjöllin og náttúran í kring voru með mér og létu mig finna minna fyrir járnplasthrúgunni sem ég þaut áfram í. Ekki sakar heldur að hafa góða tónlist meðferðis; Yo La Tengo og ...And you will know us by the trail of dead.
Það er gott að komast aftur heim til sín í borgina. Líklega er ég meira borgarbarn en ég hef viljað viðurkenna eða gert mér grein fyrir. Hef náttúrulega búið í borginni alla mína tíð. Það er líka bara allt í lagi. Sveitin og landsbyggðin mun þó alltaf koma til með að eiga smá stað í hjarta mínu.
En heima bíður manns alltaf eitthvað gott; Vinir og vandamenn.
Lagið:
...And you will know us by the trail of dead - Source Tags & Codes
„each painted sign along the road
will melt away in source tags & in code"
8.8.05
Cut the Crap
Þetta er svo mikið háð. Gott háð.
Lagið:
Boards of Canada - Roygbiv
Platan sem þetta lag er á, Music has the right to children, er bara svo mögnuð að maður trúir því ekki. Hún er svo góð og vekur upp svo margt hjá manni. Allavega hjá mér. Þetta lag, roygbiv, er hvað stórkostlegast. Það minnir mig á gamla yndislega daga, sem ég hef ekki einu sinni gerst svo frægur að hafa lifað.
P.s. Ef einhver veit hvað titill lagsins þýðir án þess að googla því. Ég endurtek: án þess að GOOGLEa því, þá er sá hinn sami nokkuð snjall. Kannski bara álíka snjall og Jökull Sólberg sem benti mér á hvað roygbiv stæði líklega fyrir, og þá held ég að hann hafi ekki googlað því. Sú merking grípur líka anda lagsins nokkuð vel.
Lagið:
Boards of Canada - Roygbiv
Platan sem þetta lag er á, Music has the right to children, er bara svo mögnuð að maður trúir því ekki. Hún er svo góð og vekur upp svo margt hjá manni. Allavega hjá mér. Þetta lag, roygbiv, er hvað stórkostlegast. Það minnir mig á gamla yndislega daga, sem ég hef ekki einu sinni gerst svo frægur að hafa lifað.
P.s. Ef einhver veit hvað titill lagsins þýðir án þess að googla því. Ég endurtek: án þess að GOOGLEa því, þá er sá hinn sami nokkuð snjall. Kannski bara álíka snjall og Jökull Sólberg sem benti mér á hvað roygbiv stæði líklega fyrir, og þá held ég að hann hafi ekki googlað því. Sú merking grípur líka anda lagsins nokkuð vel.
4.8.05
Ekki þó þroskaheftur?
Mér tókst að hefta í puttan á mér í gær fyrir einskæran klaufaskap. Það var vont og ég finn ennþá fyrir farinu í dag. Það er svo sem ekki í frásögur færandi.
Lagið:
Skátar - Beðið eftir Benna
...og einmitt núna var Benni að skrá sig inná MSN. Ég er ekki að grínast.
Vá Halli. En spennandi.
Mér tókst að hefta í puttan á mér í gær fyrir einskæran klaufaskap. Það var vont og ég finn ennþá fyrir farinu í dag. Það er svo sem ekki í frásögur færandi.
Lagið:
Skátar - Beðið eftir Benna
...og einmitt núna var Benni að skrá sig inná MSN. Ég er ekki að grínast.
Vá Halli. En spennandi.
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)