7.6.05

-

Hey Halli...? Varst þú ekki að útskrifast?
Neibs
Ó?...ömm...ok.

Já, það er allt að gerast. Um leið og konrektorar eru æðislegir reynir maður sjálfur að vera hress og glaður. Og tekst bara ágætlega upp.

Rödd mín og sál þjáist af þurrki og vannærslu. Eymd. En ekki lengi. Því Kanada læknar öll sár. Þar mun ég dvelja og lækna rödd mína og sál. Eða reyni að betrumbæta eitthvað að minnsta kosti. Smita gleðinni út frá sér um leið.

Ég hef greinilega enga dúndurmosa til að hlaupa upp á í neyð, en gott fólk gæti notað tölvuskeyti í bili sem og hugskeyti til að sína viðbrögð. Því viðbrögð okkar sanna að við erum ekki dauð.

Betra er að hlusta á sumartónlist á sumrin, frekar en þyngsli vetrarmúsíkinnar. The Avalanches og The Go!Team, svo eitthvað sé nefnt, eru gott dæmi um góða sumartónlist.

Kanada. Ó Kanada! Hér kem ég!

Haraldur



Ingunn Ásta
: Hérna amma, ég keypti svolítið handa þér þegar ég var úti í Bandaríkjunum.
Amma: Æj elsku Ásta mín, þú átt ekki að vera að þessu...
Ingunn Ásta: Jújú...svona. Þetta er dagatal. Það er fyrir árið 2006...
Amma: [flissar] elskan mín. En þá verð ég löngu...þú veist...
Ingunn Ásta: Já neeei...ég ákvað að taka bara sénsinn.